انجام کارهای هنری و ساخت کاردستی علاقه دوران کودکی‌اش بود و دنیای پرهیجان بازی‌ها برایش جذاب. در فانتزی و تخیل دنیای کودکی‌اش عاشق تماشای شخصیت‌ها و ماجراجوی‌های داخل بازی‌ها و انیمیشن‌ها بود. بزرگترکه شد، این علاقه مسیرش را سمت تحصیل در رشته گرافیک کشاند و بعد هم به طور خاص بازی‌سازی.
به گزارش اداره ارتباطات و امور بین‌الملل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، آشنایی‌اش با انیستیتو ملی بازی‌سازی علاقه‌اش به بازی‌سازی را هدفمند‌تر و جدی‌تر کرد و حالا به عنوان آرتیست فریلنسر2D چند سالی می‌شود که در زمینه بازی‌سازی فعالیت دارد. رضیه صفریان جوان است، اما نه ناشناخته در میان بازی‌سازان. که به گفته خودش به صورت جدی 3-4 سالی هست که در اجرای پروژه‌های مختلف بازی سازی فعالیت می‌کند و حالا راه درازی دارد برای رسیدن به ایده‌آل‌هایش در بازی‌سازی.
به درآمدزایی از بازی‌سازی فکر نمی‌کردم
رضیه صفریان آموزش بازی‌سازی را با گذراندن کلاس‌های هنری در آموزشگاه‌های مختلف شروع کرد. تا اینکه به واسطه یکی از دوستانش با انستیتو ملی بازی‌سازی و دوره‌های آموزشی آن آشنا شد: «در بعضی کلاس‌های انیستیتو ثبت نام کردم و بعد هم دوره پیشرفته‌تری در این زمینه را در همانجا گذراندم. کمی جلوتر که رفتیم تیم‌هایی با دوستان تشکیل دادیم و پروژه‌هایی تمرینی شکل گرفت.»
اولین تجربه بازی‌سازی منتشر شده برای صفریان همکاری‌اش با یکی از گروه‌های مرکز رشد بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به اسم گروه «خلیج فارس» برای بازی «فینگلیش» بود. هر چند که به گفته خودش تا قبل از آن 4-5 آرت بازی نیمه کاره هم با دوستان مرکز رشد انجام داده بود.
اینکه قبل از ورود به دنیای بازی‌سازی چه تصوری از این فضای جذاب و پرهیجان برای صفریان وجود داشته و این تصویر بعد از حضورش در میان اهالی صنعت بازی چقدر تغییر کرد، سوالی است که او درباره‌اش می‌گوید: «قبل از حضور جدی‌ام در این حوزه به بازی‌سازی به عنوان یک کار جانبی و بیشتر از روی علاقه و انجام یک فعالیت هنری نگاه می‌کردم و به درآمدزایی از آن کمتر فکر می‌کردم. تصورم این بود که بازی‌سازی در ایران شاید صنعت کمتر شناخته شده‌ای باشد. اما الان معتقدم که صنعت بازی ایران یک شاخه مهم تاثیرگذار و رو به پیشرفت است که می‌تواند نقش خوبی در هدف زندگی افراد علاقمند داشته باشد.»
«جنگ کاغذی» تجربه‌ای خوب و باعث افتخار
آشنایی رضیه صفریان با گروه «آبهای خونین» و همکاری با این گروه در پروژه ساخت بازی «جنگ کاغذی» موقع اجرای یک گیم جم که از طرف بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای برگزار شده بود، شکل گرفت: «ما در آنجا ما گروه‌بندی شدیم و در یک گروه قرار گرفتیم. بعدتر با اعضای گروه آبهای خونین جلسه‌ای گذاشته شد و درباره پروژه جنگ کاغذی صحبت کردیم و از همان جا کار آغاز شد. تجربه همکاری‌ام با این گروه بسیار خوب بود. کار کردن در کنار دوستانی با انگیزه و هدفمند که مهارت بسیار خوبی داشتند، برای من باعث افتخار و روحیه گرفتن در کار می‌شد.»
صفریان از ژانرهای مورد علاقه‌اش هم گفت. اینکه به بازی‌های آرتیستی بخاطر فضای هنری‌شان بیشتر علاقه دارد و البته بازی‌های ژانر ماجراجویی، پازل و معمایی را.
آرتیست به بازی جان می‌دهد
اینکه یک آرتیست در طراحی یک بازی دقیقا چه کاری انجام می دهد سوالی است که او به عنوان یک آرتیست می‌تواند پاسخی برای آن داشته باشد: «قبل از تعریف آرتیست و نقش او این را بگویم که به نظرم توانایی هر شخص در هر زمینه‌ای یک هنر هست. هنر طراحی گرافیک، هنر ایده‌پردازی بازی، هنر برنامه‌نویسی و ... که در مجموع با همکاری هم یک بازی خلق می‌شود. اما آرتیست یکی از نمایشگران ایده و به اجرا درآوردن آن است. یک بازی یک اثر هنری است و یک آرتیست به آن شکل و جان می‌دهد و آن را برای مخاطب چشم نواز می‌کند . هنر آرتیست باعث می‌شود که بازیکن در فضای بازی حس بهتر و راحت‌تری داشته باشد. کارهایی که آرتیست انجام می‌دهد از لحاظ طراحی ترکیب بندی، رنگ بندی و انتخاب استایل مناسب ، طراحی کاراکتر ها ، طراحی محیط بازی، طراحی UI و... همه در راستای رسیدن به یک کیفیت خوب و شکل دادن به ایده بازی هستند.»
اینکه یک آرتیست و طراح بازی هنگام طراحی بازی برای کاربر ایرانی باید حواسش به چه مولفه‌هایی باشد، نکته‌ای است که صفریان به ویژگی بومی بودن اشاره می‌کند: «توجه به بومی بودن خیلی تاثیرگذار است. اینکه چطور با مخاطبی از جنس خودمان و با دغدغه‌ها و علایق حال حاضر بازار ایران ارتباط برقرار کنیم و بدانیم چه چیزهای برای او جذاب و قابل توجه است. همچنین در نظر گرفتن سبک بازی و رده سنی مخاطبی که برایش بازی را طراحی می‌کنیم و مشخص کردن سبک و زمینه مناسب با بازی از جمله نکاتی است که باید موقع طراحی بازی به آنها توجه کرد.»
به اعتقاد او مهمترین چالش این روزهای طراحان بازی در ایران موضوع حمایت بیشتر از این صنعت و گروه‌های استارتاپی است و جدی گرفتن آنها و البته زمینه سازی برای ایجاد آموزش‌های تخصصی‌تر: «فکر می‌کنم ایجاد بسترهای تخصصی‌تر برای آموزش در این زمینه یکی از لازمه‌های این حوزه است؛ بسترهایی باثبات بیشتر که آرامش و اطمینان را برای فعالان این صنعت ایجاد کند.»
اگر می‌خواهید آرتیست بازی شوید
برای یک طراح بازی و آرتیست حرفه‌ای شدن در صنعت بازی ایران، حتما نیاز به مطالعه بیشتر و گذراندن دوره‌های تخصصی‌تر است و البته تمرین که صفریان آن را به هر علاقمند به آموزش بازی‌سازی پیشنهاد می‌دهد: «شاید خیلی نشود گفت که با گذراندن کدام کلاس و دوره کاملا به نتیجه خواهیم رسید، اما مهمترین کار برای حرفه‌ای شدن زمان گذاشتن است. تمرین کردن و نمونه کارهای خوب دیدن می‌تواند، خیلی موثر باشد. ولی در اولین مرحله قبل از همه چیز تشخیص علاقه و انتخاب درست هدف، حائز اهمیت است. اینکه شاخه مورد علاقه‌شان را در یکی از زمینه‌های هنری بازی‌سازی مشخص کنند تا بتوانند در آن زمینه تمرکز بیشتری کنند. بعد با انتخاب کلاس‌های مرتبط و تمرین و دیدن منابع خوب راه برایشان هموارتر می‌شود و به هدفشان نزدیک‌تر. البته باید گفت همیشه جا برای یادگیری و بهتر شدن هست.هیچ وقت نمی‌شود گفت ما دیگر کاملا حرفه‌ای شده‌ایم. همیشه نیاز به تمرین و یادگیری داریم.»
آرتیست بازی «جنگ کاغذی» به عنوان کسی که مسیر بازی‌سازی در ایران را چند سالی است شروع کرده و در این راه تجربه اندوخته، توصیه‌هایی هم دارد برای کسانی که به فعالیت در صنعت گیم ایران علاقه دارند: «هدفشان را مشخص کنند که در این زمینه می‌خواهند به کجا برسند و صبور باشند و همان طور که گفتم تمرین کنند و نمونه کارهای موفق را ببینند. همچنین کلاس‌های مرتبط و درستی را در راستای علایق‌شان انتخاب کنند تا زمان رسیدن به هدفشان را سریع‌تر کند. شرکت در دوره‌هایی که تخصصی در این زمینه آموزش می‌دهند، می‌تواند موثر باشد. دیگر اینکه جسارت داشته باشند و وارد پروژه‌های هر چند کوچک تیمی شوند. چون فکر می‌کنم در کار گروهی می‌شود چیزهای بسیار مفید و کاربردی آموخت.
صفریان خودش این روزها مشغول تغییرات و اضافه شدن فیچرهای جدیدی برای بازی‌هایی است که قبلا منتشر شده است و او در آنها مشارکت داشته: «برای بازی جدیدی با گروه آبهای خونین نیز صحبت کرده‌ام. اما همیشه سعی می‌کنم خود را غرق در پروژه‌های مختلف نکنم و به صورت پراکنده فعالیت داشته باشم تا بتوانم زمانی برای کارها و تمرینات شخصی هم داشته باشم.»
