دانشگاه گلاسکو، در سال جاری، مقاله‌ای منتشر کرد که نشان می‌دهد بازی‌های ویدئویی عملا هیچ اثر مخربی روی کودکان نمی‌گذارند.

به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، این مقاله توسط جمعی از دانشجویان و دانشمندان این دانشگاه آماده شده و تحقیق اصلی در این مورد صورت گرفت که آیا بازی‌های ویدئویی باعث وجود تغییرات رفتاری در کودکان خواهد شد یا خیر. نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که در چنین تحقیقاتی معمولا جامعه آماری بسیار کوچکی هدف قرار داده می‌شود اما این دفعه، گروه محقق این مقاله تحقیقات خود را روی جامعه آماری وسیعی انجام دادند و نتایج به دست آمده قابل توجه است.

در این پروسه تحقیقاتی، ۱۱۰۱۴ کودک مورد بررسی قرار گرفتند که در نوع خودش بسیار مقیاس بزرگی است. هدف از این تحقیق این بود که تیم تحقیقاتی کشف کنند چه تغییراتی در رفتار کودکانی که زمان زیادی را جلوی تلویزیون و بازی‌های ویدئویی می‌گذرانند دیده می‌شود. این تیم تحقیقاتی از مادران این کودکان خواستند، از طریق پرسشنامه‌ای که در اختیار دارند، شدت افسردگی، مشکلات رفتاری، علائم عاطفی، مشکلات روابطی در هم‌سالان، بیش فعالی، بی‌توجهی و رفتارهای غیرعادی را گزارش کنند. با آغاز این تحقیقات و روند ارسال گزارش‌ها مشخص شد، تماشای تلویزیون به مراتب مضرتر از انجام بازی‌های ویدئویی است. گزارش‌هایی جسته و گریخته از بروز تغییرات در رفتار کودکان پس از تماشای مدام و بیشتر از ۳ ساعت تلویزیون در کودکان ۵ ساله گزارش شد، اما آن دسته از کودکانی که مشغول به انجام بازی‌های ویدئویی (مناسب سن خود) بودند، تغییر خاصی در رفتارشان گزارش نشد.

در اینجا لازم است یکی از جمله‌های معروف تحقیقات قدیمی را با هم مرور کنیم. «بازی‌ها به هر ترتیب به خاطر رابط کاربری خود می‌توانند اثراتی مانند انزوا اجتماعی و کاهش روابط بین فردی روی مخاطب بگذارند. چنین انزوا و تغییر رفتار ممکن باعث تحریک اضطراب و افسردگی شود.»

قطعا جمله بالا، برای همه ما آشنا است. ولی تحقیقاتی که توسط دانشگاه گلاسکو صورت گرفت، نشان داد تمامی این جملات عملا بدون معنی هستند. طبق پرسشنامه‌ای که بین مادران کودکان در حال تحقیق پخش شده بود، تیم تحقیقاتی متوجه شدند که چنین تاثیراتی عملا بعد از انجام بازی‌های ویدئویی رخ نمی‌دهد. این در صورتی است که برخی از این تغییرات و ناهنجاری‌های رفتاری بعد از تماشای تلویزیون رخ داده است. موضوعی که شاید تا به حال به آن توجهی نشده و در تحقیقات از آن عبور می‌کردند. برای مثال در این تحقیقات، کودکانی که بیش از ۳ ساعت در روز تلویزیون نگاه می‌کردند، با معضل و مشکلات رفتاری مواجه می‌شدند، این در حالی است که کودکانی که در این مدت مشغول بازی‌های ویدئویی بودند عملا به مشکل خاصی نخوردند یا تعداد آن‌ها خیلی اندک بود. یکی از نکات جالبی که در این مقاله به آن اشاره شده این است که، یکی از مشکلات تلویزیون نسبت به بازی‌های ویدئویی این است که، والدین عملا نظارت خاصی روی آن ندارند. به همین ترتیب ممکن است کودک هر محتوایی را ببیند و خانواده نیز آن بی‌اطلاع باشد. اما کودکانی که فقط و فقط مشغول انجام بازی‌های مخصوص بزرگسال باشند قطعا کمتر هستند و در چند سال اخیر خانواده‌ها تا حد زیادی روی خرید بازی‌های مناسب نظارت کافی دارند. مسئله بعدی که در این تحقیقات به شدت روی آن تاکید شده این است که اساس این تحقیق و نتیجه اعلام شده آن، اعلام نظر خانواده و فرم نظرسنجی و پرسش‌نامه است. پس قطعا بخش زیادی از آن به صداقت خانواده‌ها برمی‌گردد.