در چند سال گذشته به بازی‌های رایانه‌ای بیشتر از گذشته پرداخته شده و از آنجایی که ایران ظرفیت بالایی در این حوزه دارد شاهد آن هستیم که اوضاع کمی رو به بهبود است.
این موضوع با نگاهی به تعداد رو به افزایش شرکت‌های فعال در زمینه بازی‌سازی نیز به راحتی قابل مشاهده است و می‌بینیم هرچند احتمال آن وجود دارد که در سایر حوزه‌های رایانه‌ای و در رقابت با ابرقدرت‌های آن حوزه‌ها دچار چالش شویم، اما در این حوزه قادر به رشد هستیم، چراکه یکی از مزایای بازی‌سازی آن است که با تکیه بر خلاقیت و با کمک شرکت‌های کوچک هم می‌توان به راحتی وارد این حوزه شد و به رقابت پرداخت.
نگاهی جزئی‌تر به صنعت بازی‌سازی نشان می‌دهد با وجود تمام مزایای مثبت این حوزه از نظر اقتصادی سهم بازی‌های رایانه‌ای در تجارت داخلی ایران بسیار کم است. دلیل این موضوع بیش از هر چالش دیگری به موضوع کپی‌رایت و چالش‌های آن بازمی‌گردد. به عنوان نمونه می‌بینیم که بازی‌های مشهور و باکیفیت خارجی که با قیمت‌های بالایی در اختیار مخاطبان خارجی قرار داده می‌شود، در ایران به صورت قفل شکسته و رایگان در اختیار کاربر قرار می‌گیرد، به همین دلیل بازی‌ساز داخلی که تازه در ابتدای راه است و هزینه زیادی صرف ساخت بازی خود کرده، قادر به رقابت با بازی شناخته شده و قفل شکسته رایگان نیست.
این چالش‌ها باعث شده بازی‌سازان به جای بازار داخلی از ابتدا به سراغ بازارهای خارجی بروند و اتفاقا می‌بینیم بازی‌سازانی که هدف خود را بازارهای خارجی قرار داده‌اند بیشتر موفق شده و در مقابل بازی‌سازانی که به دنبال جذب مخاطب داخلی هستند در مقابله با بازی‌های خارجی بیشتر اوقات شکست می‌خورند. برهمین‌اساس سرمایه‌گذاری در این حوزه محدود است و سرمایه‌گذاران خصوصی تمایل کمتری به حمایت مالی از این حوزه از خود نشان می‌دهند.
از سوی دیگر باتوجه به گستردگی مخاطبان بازی‌های رایانه‌ای که به طور تقریبی تمامی رده‌های سنی و اجتماعی را پوشش می‌دهد، می‌توان از آن به عنوان راه‌حلی برای فرهنگ‌سازی و انتقال پیام به مخاطب استفاده کرد اما می‌بینیم که با تمامی این مزایا هنوز هم این حوزه مغفول مانده است.
شاهین طبری - رییس کمیسیون نرم‌افزار سازمان نظام صنفی رایانه‌ای
