پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد، استفاده از بازی‌های رایانه‌ای
پرتحرک می‌تواند شرایط جسمی و روحی کودکان اوتیسم را بهبود بخشیده و این موضوع به ویژه
در زمینه اختلالات بینایی این گروه از کودکان کارکرد دارد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، در همین
زمینه «کلودیا هیلتون»، یکی از اعضای علمی این پروژه تحقیقاتی و دانشیار دانشکده پزشکی
دانشگاه تگزاس آمریکا، می‌گوید: «ما گمان می‌کنیم که انجام بازی‌های رایانه‌ای و به
ویژه بازی‌های پرتحرک و مهیج می‌تواند سبب بهبود شرایط اتصال‌های عصبی در ساختار مغزی
این کودکان شده و به بهبود شرایط آن‌ها کمک کند».
بر اساس این پژوهش‌ها، استفاده از این روش بازی‌های تمرینی که
در حقیقت نوعی بازی‌های ویدئوئی جهت انجام فعالیت‌های عملی محسوب می‌شوند، پتانسیل
کافی برای اضافه شدن به روش‌های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم و گروهی از این افراد
که از اختلالات بینائی رنج می‌برند را داشته و می‌تواند محرک‌های موجود در سیستم عصبی
آن‌ها را تقویت کند.
این پژوهشگر در ادامه توضیحات خود افزود: «عملکرد اجرائی سبب
بالا رفتن سطح هوش شده و این موضوع به ما اجازه می‌دهد تا برنامه‌ریزی بهتری داشته
باشیم. این موضوع می‌تواند به افراد در تغییر نوع افکار و برنامه‌ریزی‌های خود در هنگام
تغییر نقشه کمک کرده و همچنین به آن‌ها توانائی سرکوب رفتارها و افکار نامناسب را می‌دهد.
این مسئله از این نظر دارای اهمیت است که به این گروه از افراد امکان داشتن استقلال
در هنگام رسیدن به سنین بزرگ‌سالی را داده و موجب می‌شود آن‌ها خود قادر به انجام فرایند
تصمیم‌گیری باشند».
پژوهشگران در این مطالعات از یک بازی تلفیقی با نام Makoto arena استفاده کردند که دارای فضائی وسیع به شکل مثلث بوده و در نقاط مختلف آن ستون هائی
نصب شده است. در نقاط مختلف این محوطه، نورها و صداهای ویژه‌ای با سطوح مختلف تعبیه
شده که این موضوع می‌تواند به بهبود شرایط فیزیکی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.
برای بررسی دقیق‌تر موضوع فوق‌الذکر، پژوهشگران از 17 کودک و
نوجوان مبتلا به اوتیسم که همگی در سنین مدرسه قرار داشتند و در آن‌ها عارضه اختلالات
بینائی ویژه اوتیسم ASD شناسایی شده بود، استفاده کرده و آن‌ها را به مدت دو دقیقه در
فضای این بازی قرار دادند. بیشتر این کودکان با مشکلات ناشی از اختلال محرک‌ها و عملکرد
روبه‌رو بودند.
در این محوطه، کودکان فوق‌الذکر که دارای اختلال بینائی اوتیسم
بودند، از میزان کمتر فعالیت‌های جسمانی برخوردار بوده و استفاده از این بازی سبب افزایش
مهارت‌های عملکردی آن‌ها شد. در این مطالعات پژوهشگران به وضوح شاهد بهبود سرعت عمل،
اجرای حرکات مختلف و مهارت‌های پاسخ به محرک‌ها در بین کودکان مبتلا به اوتیسم، پس
از تکرار چندباره این بازی‌ها بودند.
