پرهام همرنگ رتبه یک رنکینگ فیفای ایران و نیما صادقی دیگر بازیکن اسم و رسم دار فیفای ایران که در فینال مرحله کشوری هشتمین جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران به هم رسیدند تا بازی نهایی مسابقه فیفا 23 را انجام دهند، آنهایی که از سابقه مقام‌های هر دو بازیکن خبر داشتند، حدس می‌زدند که شاهد رقابتی نزدیک و نفس‌گیر خواهند بود. چون هر دو بازیکن آمده بودند تا یک مقام اول کشوری دیگری را در کارنامه پربار خود ثبت کنند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، بازی که در وقت‌های قانونی به تساوی بدون گل رسید، همه حاضران در سالن خلیج فارس باغ موزه دفاع مقدس در شب اختتامیه هشتمین جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران پذیرفتند که نیما صادقی و پرهام همرنگ، هیچ کدام نمی‌خواهند به راحتی در مقابل هم کوتاه بیایند و بازنده از روی صندلی بلند شوند. اما مسابقه که تمام شد، این پرهام همرنگ بود که در میان بهت و ناراحتی نیما صادقی از باختش در ضربات پنالتی، در شبی به یاد ماندنی جام قهرمانی را بالا برد تا خوشحال‌تر از همه با دست پر به گیلان برگردد.
حالا که از تب و تاب آن فینال هیجان‌انگیز چند روزی گذشته است، پرهام همرنگ از قهرمانان نامی فیفای کشور که ساکن شهر رشت در استان گیلان است، در گفتگویی از برگزاری این جام و حال و هوای مسابقه فینال گفت. مسابقه‌ای که به گفته خودش به بردنش اطمینان داشت.
آقای همرنگ چند سال است که بازیکن بازی فیفا هستید و تاکنون چه مقام‌های به دست آورده‌اید؟
سابقه مسابقاتی من از فیفا 18 در سطح کشور شروع شده و از آن دوره در بیشتر مسابقات بخش خصوصی و جام‌هایی که بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و انجمن ورزش های الکترونیک برگزار کرده، شرکت کردم. تا امروز 5 مقام اولی کشور که یکی از آنها تیمی بوده را به دست آورده‌ام و آخرین آنها همین هشتمین جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران بود که اول شدم. در این سالها در مسابقاتی که اکثر بازیکنان خوب کشور مثل نیما صادقی، مهدی گزدرازی، مهران علیزاده و نوید برهانی شرکت کردند، من هم حضور داشتم و غیر از مقام‌های اولی در جام‌های دیگری هم مقام‌هایی را کسب کردم.
شما در این دوره از رقابت‌ها در مرحله استانی مقام دوم را کسب کردید. فکر می‌کردید در مسابقات نهایی و مرحله کشوری به فینال و مقام قهرمانی برسید؟
در رقابت‌های استانی دوم شدم و انتظار داشتم که به فینال کشوری بیایم و قهرمان شوم. چون اولین بارم نبود و کاملا هم از بازیکنانی که با آنها بازی کردم، شناخت داشتم و در جام‌های مختلف چندین بار هم نیما صادقی و سجاد رشیدی را برده بودم. گرچه رقیب‌های بسیار قدری هستند و احترام بسیار زیادی برای آنها قائلم. در مسابقات مرحله استانی هم می‌توانستم اول شوم، اما چون تک بازی بود و در تک بازی هر لحظه ممکن است بازی از دست شما در برود و نتوانید به بازی برگردید. من آنجا با نتیجه 4 بر 3 باختم.
درباره بازی فینال و رقابت با نیما صادقی که مثل خودتان از مقام داران فیفای کشور است هم توضیح بدید.
شناخت کاملی از بازی نیما صادقی داشتم؛ اما احساس می‌کنم چون دومین دوره‌ای بود که در جام بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای شرکت کردم، داوران و مجموعه بنیاد شناخت کافی از من نداشتند. من در حال حاضر رنکینگ یک فیفای کشور هستم. اما به دلیل اینکه در جام‌های بنیاد کمتر شرکت کرده بودم به هر حال شناخت روی من کمتر بود. ولی خدا را شکر توانستم در این دوره شرکت کنم. نیما صادقی هم جز بازیکنان خیلی خوب ما است و واقعا تمرکزش روی بازی زیاد است. تشکر ویژه‌ای هم از استادانی که ما را به این جام آوردند، دارم. آقایان ایمان تیموری و محمد دیانتی از اداره کل ارشاد استان زحمت زیادی کشیدند و به ما کمک کردند و مسیر را برایمان هموار کردند تا بدون دغدغه روی مسابقات تمرکز کنیم.
بعد از اینکه در دقایق پایانی وقت اضافه دوم با یک گل عقب افتادید،خیلی زود کار را به تساوی کشاندید و بعد هم در ضربات پنالتی بازی را بردید. درباره حال و هوای آن دقایق هم توضیح دهید که استرس داشتید یا نه؟
بازی تقریبا برابر بود و هر دو مالکیت مساوی داشتیم و زیاد کسی برتر از دیگری نبود. درست است زمانی که گل می‌خورید دیگر چیزی برای از دست دادن ندارید، ولی نباید بی‌محابا حمله کنید. همه بازیکنانی که در مسابقات شرکت می‌کنند از سطح فنی بالایی برخوردار هستند. یعنی 80 درصد تکنیک فنی بازی را دارند اما 20 درصدی که باعث می‌شود بازی را ببرند، مربوط به مسائل روانی بازی است که بتوانی خودت را بالا نگه داری. من هم زمانی که از نیما صادقی گل خوردم، اصلا خودم را گم نکردم و تمرکزم را حفظ کردم و یقین داشتم که می‌توانم گل را بزنم. چون دو موقعیت گلزنی هم داشتم و نیما صادقی خوب دفاع کرد. ولی مطمئن بودم که گل را می‌زنم و اصلا استرس نداشتم. من جام‌های کشوری زیادی شرکت کردم و مسابقات زیادی را تجربه کردم. خدا را شکر که توانستم نتیجه مسابقه را برگردانم. وقتی در دقیقه 121 گل می‌زنی، قطعا دست بالا را داری و در ضربات پنالتی هم کاملا خونسرد بودم. چون به سطح خوبی از آمادگی روانی در مسابقات رسیدم و در چنین شرایطی کارم را ادامه می‌دهم. شانس قهرمانی خودم را بالا می‌دیدم، چون کاملا آماده بودم.
روند برگزاری این دوره از مسابقات را چطور ارزیابی می‌کنید؟
بازیکنان خیلی خوبی آمده بودند، اما خب جای بسیاری از بازیکنان نامی کشور در این جام خالی بود و شرکت نکردند. فکر می‌کنم به این دلیل که مسابقات روی ps4 و فیفا 23 برگزار شد، خیلی از بازیکنان صاحب‌نام کشور در آن شرکت نکردند. از اوایل مهرماه بازی فیفا 24 منتشر شده که البته عنوان بازی عوض شده و با اسم FC 24 منتشر شده، اما سبک و سیاق همان فیفا را دارد. اگر مسابقات روی ps5 و فیفا 24 بود به نظرم بازیکنان قوی‌تری در این جام شرکت می‌کردند. ولی باز هم مقام دارهای کشوری مثل نیما صادقی و سجاد رشیدی در این جام شرکت کردند و سطح بالایی داشت و بخصوص در مراحل پایانی، رقابت‌ها سخت شد. در مجموع خوب بود و اگر یک سری امکانات دیگر مثل اسکان برای بچه‌های شهرستانی در نظر بگیرند که بتوانند بخوبی استراحت کنند و با آمادگی در مسابقات شرکت کنند، خیلی خوب است. البته در برنامه‌ریزی زمان برگزاری مسابقات هم ناهماهنگی‌هایی وجود داشت که امیدوارم در رویدادهای بعدی شاهد این ناهماهنگی‌ها نباشیم.
در استان چقدر از بازیکنان فیفا حمایت می‌شود؟
در سطح استان از بازیکنان فیفا خیلی کم حمایت می‌شد. مثلا در سال 2018 و 2021 با هزینه شخصی خودمان در جام‌ها شرکت کردیم. اما الان کسانی مثل آقایان محمد دیانتی و ایمان تیموری از همکاران اداره ارشاد استان گیلان، هستند که به ما در این راه کمک کردند و مسابقات استانی را به زیبایی و با نظم برگزار کردند. در ادامه هم شرایط را برای حضور ما در مسابقات تهران فراهم کردند و قابل قدردانی است. در مجموع حمایت‌های استانی از گذشته بیشتر شده و امیدوارم با قهرمانی‌ای که برای استان گیلان آوردم بتوانم بقیه بازیکنان استان را هم به بازی کردن ترغیب کنم. گرچه دیگر بازیکنان استان ما مثل مهرشاد صالحی‌زاده که در این مسابقات نیز حاضر بود و جز چهار نفر بالا آمد و به نفرات دوم و سوم باخت و بازیکنان دیگری مثل کسری پاکدل و مهبد دلارام هم زحمات زیادی برای مسابقات فیفا در استان گیلان کشیدند.
خانواده چقدر موافق بازی کردن شما هستند و حمایت می‌کنند؟
خانواده‌ام از همان دوران کودکی همیشه از من حمایت کردند. مخصوصا از زمانی که از مسابقات استانی شرکت کردم و همیشه حامی من بودند و انگیزه دادند. تا جایی هم که توانستند کمک مالی کردند و کنسول‌های بازی را برایم تهیه کردند. از علاقه‌ای که به بازی داشتم، جلوگیری نکردند. اما در کنارش همیشه تاکید داشتند که درس و رشته ورزشی خودت را هم باید دنبال کنی. من الان در کنار بازی فیفا، رشته ورزشی فوتبال را هم دنبال می‌کنم. امیدوارم سطح فیفای ایران به جایی برسد که بتوانیم مثل سال‌های گذشته به قهرمانی جهان برسیم و از کشورهای حوزه خلیج فارس مثل عربستان، امارات و قطر که امکانات بازی بیشتری دارند، عقب نمانیم. اگر بستر اینترنت برای گیمرها در ایران هم بهتر شود، چه بسا بتوانیم مقام‌های خیلی بهتری برای کشورمان به دست بیاوریم.
