پرونده نهمین جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران با تمام فراز و فرودها، شکست‌ها و پیروزی‌ها و شادی‌ها و غم‌هایش به پایان رسید. صرف‌نظر از پلیرهایی که حتما نقش اول این نمایش دیدنی و جذاب را داشتند، این جام دو گزارشگر کاربلد و حرفه‌ای هم داشت. «نابت شفائی» و «فراز دیوانعلی» که به عنوان گزارشگر نقش‌شان را در انتقال جذابیت‌های این نمایش پرهیجان و دیدنی به تماشاچیان به بهترین نحو اجرا کردند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، نهمین دوره جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران با شور و هیجان وصف‌ناپذیری به پایان رسید. این دوره از مسابقات که با حضور برترین بازیکنان کشور برگزار شد، لحظات فراموش‌نشدنی را برای علاقه‌مندان به بازی‌های ویدئویی رقم زد. در کنار رقابت‌های تنگاتنگ، ارائه گزارشگرهایی پرهیجان توسط دو گزارشگر بازی به جذابیت‌های تماشای این بازی‌ها برای تماشاگران در این جام افزود.
در گفت‌وگویی اختصاصی با نابت شفائی، یکی از دو گزارشگر این جام او از تجربه گزارش‌هایش در این دوره از مسابقات و چالش‌های گزارشگری بازی‌های فیفا گفت. این گفت‌وگو را بخوانید:
به عنوان سوال اول؛ خودتان هم فیفا بازی می‌کنید؟
من از سال 2009، PES بازی می‌کردم. اما از دو سال گذشته سراغ فیفا -خصوصا- فیفا 24 آمدم و بیشتر فیفا بازی می‌کنم.
شما به عنوان گزارشگر بیشتر بازی‌ها را از نزدیک دیدید و خیلی از آنها را گزارش کردید. ارزیابی‌تان درباره کیفیت و سطح بازی پلیرها در این دوره از جام قهرمانان چیست؟
خب،کیفیت و کمیت نسبت معکوس دارند و ما در این مسابقات شاهد این نکته بودیم. پلیرهایی بودند که در اوایل مسابقات خیلی باکیفیت و توانمند بازی نمی‌کردند. ولی مسابقات که پیش رفت و تعداد پلیرها کمتر شد، تمام کسانی که مانده بودند بازی‌های باکیفیت‌تر و جذاب‌تری نسبت به دورهای اول ارائه دادند. به اصطلاح دیگر کسی با کسی شوخی نداشت. همه آمده بودند بجنگند و ببرند و از دور سوم و چهارم دیگر کسی نبود که برای کسب تجربه یا صرف بودن در فضا برگزاری مسابقات در صحنه مانده باشد و بخواهد در مقابل پلیرهای سرشناس و شناخته شده بازی کند.
شناخت و اشراف نسبت به فضای بازی فیفا و پلیرها چقدر در ارائه گزارش‌هایی جذاب، پرهیجان و تماشگر پسند نقش دارد؟
این شناخت می‌تواند یک تفاوت خوب، معمولی و عالی را رقم بزند و سطح عملکرد و گزارش را تغییر دهد و بالاتر ببرد. آگاهی و اشراف به جزئیات بیشتر، می‌تواند باعث تسلط شما در حین گزارش و ارائه اطلاعات دقیق‌تر و اصطلاحات تخصصی‌تر به مخاطب شود. همه این عوامل کمک می‌کند تا شما بتوانید گزارش بهتری داشته باشید و تماشاچیان داخل سالن را بیشتر با خود همراه کنید. نسبت به پلیرها هم همین طور است. یعنی شما وقتی در جایگاه گزارشگر یک پلیر را بیشتر بشناسید و به سبک بازی‌اش آشنا باشید و بدانید از چه تاکتیک‌های در جریان بازی استفاده می‌کند، موفق‌تر هستید. شاید گاهی قبل از اینکه پلیر بخواهد تکنیکی را در جریان بازی ارائه دهد، شما آن را پیش‌بینی کنید و این مسئله در دید تماشاگر تاثیرگذار است و نگاه تماشاگر را به گزارش و بازی‌ای که تماشا می‌کند، تغییر می‌دهد.
گزارشگری یک مسابقه فوتبال حتما با گزارش یک مسابقه در لیگ بازی‌های الکترونیک مثل بازی فیفا تفاوت‌هایی دارد. برای گزارش بازی فیفا در چنین مسابقاتی چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
بله، حتما متفاوت است. البته که گزارش بازی فیفا و فوتبال چمنی، پایه یکسانی دارند، اما هر کدام در یک مسیر متفاوت هستند. یعنی در عین اینکه اشتراکاتی با هم دارند، تفاوت‌های زیادی هم دارند، علی‌الخصوص در سرعت بازی. در بازی فیفا همه چیز سریع اتفاق می‌افتد و گزارشگر باید نسبت به اتفاقات روی صحنه خیلی دقیق باشد. چون امکان از دست دادن جزئیات بازی در فیفا بیشتر از فوتبال چمنی است. گزارشگر بازی فیفا باید بازیکنان آکادمی باشگاه را هم بشناسد. چون بازیکن در طول بازی و انتخاب ترکیب ممکن است، سراغ آنها هم برود. در حالیکه این بازیکنان در فوتبال واقعی ممکن است در طول یک فصل، یک یا دو بازی آن هم به عنوان بازیکن تعویضی به آنها برسد. اما گزارشگر در بازی فیفا باید هر بازیکنی که در عمق ترکیب یک تیم قرار دارد را بشناسید. همچنین باید بتواند در زمان‌هایی که دو پلیر یک تیم را انتخاب می کنند، بازیکنان مشابه را تفکیک کند. در فوتبال واقعی این اتفاق نمی‌افتد که رئال مادرید با رئال مادرید بازی کند، اما در بازی فیفا یا PES این امکان وجود دارد که هر دو بازیکن یک تیم را انتخاب کنند و ممکن است هر دو تیم با 11 بازیکن یکسان بازی کنند. قوانین بازی در فوتبال چمنی ثابت است، اما در بازی فیفا این قوانین مثل ضربات پنالتی، وقت اضافه و... برای هر تورنمت تعیین می شوند. گزارشگر فیفا باید نسبت به این قوانین نیز اشراف داشته باشد.
در این دوره از جام قهرمانان به شخصه بازی کدام پلیر را دوست داشتید؟
خیلی سعی کردم بی‌طرف باشم و مجذوب کیفیت بازی هیچ بازیکنی نشوم. اگر بخواهم اسم بیاورم، آن شخص قطعا وحید کوشک‌باغی است که قهرمان تهران و کشور در این دوره از جام قهرمانان شد. شاخصه‌های متفاوتی نسبت به سایر پلیرها در بازی‌اش بود که توانست به این عنوان دست پیدا کند. خصوصا در ضربات آخر تکنیک منحصر به فردی داشت که در این دوره از مسابقات و حتی دوره قبل در پلیرهای دیگر ندیدم.
از بین تمام بازی‌هایی که گزارش کردید، گزارش کدام بازی‌ها برایتان جذاب بود؟
بازی خاصی مدنظرم نیست، اما در مجموع بازی‌هایی که پا به پا پیش می‌روند و تا دقایق پایانی مساوی و یا نزدیک به هم پیش برود را بیشتر دوست دارم و برایم هیجان بیشتری دارد.
فضای گزارش بازی فینال و هیجان آن چقدر به شما منتقل شد؟
بازی فینال برای من هم به اندازه تماشاچیان داخل سالن هیجان داشت و این هیجان حتی از قبل از شروع مسابقه برایم آغاز شد. هر دو بازیکن مسیر طولانی را طی کرده بودند تا به بازی فینال برسند و این بازی آخرین مرحله از این مسیر دشوار بود. این فینال یک بازی میان دو پلیر توانمند بود که شایستگی و صلاحیت حضور در این فینال را داشتند. در هر صورت عنوان «قهرمان نهمین جام قهرمانان بازی‌های ویدئویی ایران» عنوان جذابی است. دو بازیکن مسابقه فینال برای کسب آن جنگیدند و هر دو با جان و دل این عنوان را می‌خواستند. این تلاش، خواستن و دست نکشیدن به من به عنوان گزارشگر بازی هیجانی داد که بیشتر از سایر بازی‌ها بود و مشابه آن را شاید فقط در فینال هشتمین جام قهرمانان تجربه کرده بودم
در مجموع تجربه گزارشگری در این دوره از جام قهرمانان چطور بود؟
من این افتخار را داشتم که در دوره قبل هم در این مسابقات باشم. اما این دوره تجربه جالبی بود. بخصوص که در این دوره فراز دیوانعلی، حرفه‌ای و دوست داشتنی به عنوان دیگر گزارشگر این جام هم در کنارم بود و با هم پیش رفتیم. تا مرحله قبل از فینال ما یکی در میان بازی‌ها را گزارش کردیم و فینال استان تهران و فینال کشوری را دو نفره گزارش کردیم. تجربه جالبی بود که با یک گزارشگر دیگر که در این حوزه توانمند و با دانش است، همکاری کردم و این اتفاق به تجربه و داشته‌های من افزود.
