ارزهای مجازی با استفاده از فناوری بلاک‌چین به حوزه‌های مختلفی وارد شده‌اند، یکی از این حوزه‌ها صنعت گیم است که می‌تواند موجب شود علاوه بر توسعه‌دهندگان، گیمرها هم نقش مهمی در پیشرفت و تحولات این صنعت ایفا کنند.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، این روزها بازی‌های ویدئویی تنها یک بازی نیستند و در زمان‌های مختلف و برای افراد متفاوت می‌توانند چالش، تجارت، سبک زندگی یا همه این‌ها باشند. در حالی که گیمرهای حرفه‌ای برای کسب عنوان بهتر یا جمع‌آوری سکه تلاش می‌کنند، میلیون‌ها نفر دیگر در حال خرید، فروش، جمع‌آوری، ایجاد گروه‌های کاری، چت کردن و سازماندهی هستند. با اینکه کسی چندان متوجه این فرآیند نمی‌شود، اما انسان مدت‌هاست از طرح‌ریزی ارزش‌های واقعی برروی چیزهای محسوس و ملموس عبور کرده است. حالا کالاهای مجازی می‌توانند مبالغ هنگفتی را به خودشان اختصاص بدهند.

بسیاری از بازی‌ها مانند Fortnite و League of Legends حالا در جایگاه برتر تراکنش‌های پرداخت آنلاین برای شخصیت‌ها، موارد مختلف و پول بازی، قرار دارند. با این وجود، جزئیات مربوط به اینکه چطور این تعاملات مالی انجام می‌شود، معمولا نامشخص است. بازیکنان یا گیمرها چه چیزی باید داشته باشند؟ کالاها چطور باید معامله شوند؟ چه کسی قیمت‌گذاری کند؟

پاسخ این سوالات به نوعی بازی‌ که می‌کنید، بستگی دارد و می‌تواند از یک بازی با بازی دیگر متفاوت باشد و حتی گاهی باعث از بین رفتن اعتماد و آشفتگی شود. گیمرها ثبات، انعطاف‌پذیری، شفافیت و حریم خصوصی خودشان را می‌خواهند. درنهایت تکنولوژی بلاک‌چین احتمالا می‌تواند پاسخ این سوالات باشد. به این ترتیب وعده مالکیت احتمالا همان چیزی است که گیمرها را اغوا می‌کند، اما آنها چیزی بیشتر از آنچه معامله و خرید می‌کنند، بدست خواهند آورد.

اقلام مجازی، مالکیت واقعی

شرکت‌ها با مشاهده پتانسیل بازی‌های ویدئویی در سود و درآمدزایی، به زودی برای سرمایه‌گذاری و خرید سکه‌ها و اقلام بازی‌ها آماده می‌شوند. تا نیمه دهه 2000 فرآیند موسوم به طلااندوزی (جریان درآمدزایی در بازی‌های آنلاین و جمع‌آوری پول مجازی یا اقلام ارزشمند مورد استفاده در بازی که بعدا می‌توانند در ازای پول واقعی به گیمرهای دیگر به فروش برسند) کاملا در نوسان بود اما به تدریج به ثبات رسید.

به این ترتیب که گاهی یک گیمر 12 روز متوالی برای این کار بازی می‌کرد. بازی‌های رایگان این واقعیت را به یک مدل تجاری تبدیل کردند و در آنها فروش رسمی اقلام و کالاهای مجازی در ازای پول واقعی رواج پیدا کرد. حالا گیمرهای امروزی به شکلی جدی‌تر این جریان را دنبال می‌کنند، تا جایی که بازی Star Citizen میلیون دلار از فروش کالاهای مجازی بازی بدست آورده است.

با این حال قوانین مربوط به این تراکنش‌ها و خود اقلام مجازی، مبهم هستند. اکنون اغلب بازی‌ها خرید و فروش اقلام در بازی را ممنوع می‌کنند و به همین دلیل این تراکنش‌ها به بازار سیاه کشیده می‌شوند. در واکنش به این روند، کسب‌وکارهای واسطه‌گری مانند PlayerAuctions ایجاد شده‌اند که تضمین می‌کنند معامله و تراکنش میان خریدار و فروشنده با کمترین ریسک انجام می‌شود.

گیمرها اغلب از این سرویس‌ها استفاده می‌کنند و به این شکل است که کلاهبرداری در تراکنش‌های این بازار سیاه رواج پیدا می‌کند. توسعه‌دهندگان بازی اغلب وارد این روند شده و بعضی موانع موقتی یا ممنوعیت‌های کامل را اعمال می‌کنند تا گیمرها را آگاه کرده و از چنین کلاهبرداری‌هایی جلوگیری کنند. اما بسیاری از افراد و گیمرها متوجه نمی‌شوند و حتی گاهی ترجیح می‌دهند این ریسک را بکنند. درواقع، معمولا وقتی گیمرها گرفتار می‌شوند کمتر باور می‌کنند که فریب خورده‌اند. آن‌ها پول واقعی یا ساعت‌ها زمان صرف می‌کنند تا از آنچه بدست آورده‌اند، کسب درآمد کنند.

این روند بالاخره به مشکلی جدی تبدیل می‌شود؛ در حالی که گیمرها به سرمایه و دارایی‌هایشان در بازی افتخار می‌کنند، به ندرت مالکیت قانونی آن کالاها و اقلام مجازی را در اختیار دارند. توافقنامه کاربر نهایی بازی‌های شرکت Blizzard Entertainment موضوع را کاملا شفاف کرده و در آن اعلام کرده است که این شرکت مالک تمام حقوق، عناوین، درآمد، کالاهای مجازی و حتی تمام حساب‌های کاربری یک گیمر بوده و مجوز استفاده از آن‌ها را دارد. حالا چه گیمر حق اشتراک پایه 25 دلاری را به این شرکت بپردازد و یا همان پول را در بازار سیاه برای خرید و فروش اقلام مجازی صرف کند، در هر دو حالت مالکیت چیزی را بدست نمی‌آورد.

اکنون تکنولوژی بلاک‌چین این جریان را هدف قرار داده است. این تکنولوژی یک دفتر کل دیجیتالی موثر بدون یک نسخه اصلی است. تراکنش‌ها در هیچ جا و هیچ کامپیوتری ذخیره نمی‌شوند، اما درعوض روی یک شبکه کامپیوتری ذخیره شده و از طریق همین شبکه تایید می‌شوند. تراکنش‌ها از طریق یک تاریخچه و مدرک مشترک در سراسر این شبکه کامپیوتری ثبت شده و تنها روی یک کامپیوتر مشخص ثبت نمی‌شوند. تراکنش‌ها حتی وقتی که یک کامپیوتر آفلاین باشد، هم معتبر هستند -حالتی که در جهان ارز مجازی بیت‌کوین به آن «ذخیره سرد (Cold Storage)» می‌گویند- تا دیگر لزومی برای همیشه آنلاین بودن گیمرها وجود نداشته باشد.

همین ویژگی تمرکززدایی بلاکچین است که معتبر و درست بودن مالکیت را امکان‌پذیر می‌کند. دیتابیس مستقل از هر شخص یا سازمانی وجود دارد تا مدارک و رکوردها واقعی، منصفانه و درست باشند. در چرخه‌های بلاک‌چین، ساختارهای غیرواقعی و ناملموس با عنوان «محتاط‌تر باشید» ارایه می‌شوند. مفهوم آن، قابل اعتماد نبودن بلاک‌چین نیست، بلکه در مقابل این است که بلاک‌چین فرآیند اعتماد کردن را غیرضروری می‌کند. اهمیتی ندارد که در یک بلاک‌چین به شخص دیگری اعتماد کنید، چون تقلب و کلاهبرداری در این چرخه بلاک‌چین غیرممکن است. این تکنولوژی هوشمند، واقعی، عملی و قابل اجراست.

ولاد پانچنکوف - مدیرعامل و موسس پلت‌فرم تبادل اقلام مجازی مبتنی بر بلاک‌چین - DMarket درباره مزایای این تکنولوژی می‌گوید: تمام تراکنش‌ها با تکنولوژی‌های بلاک‌چین ایمن و تضمین شده و احتمال هر کلاهبرداری از بین می‌رود. با پلت‌فرم بلاکچین DMarket تمام اقلام مجازی گیمرها، واقعی و حقیقی می‌شوند؛ درست مثل ارزهای مجازی بیت‌کوین یا اتریوم در جیب گیمر!.

ساختار تمرکززدایی این تکنولوژی همچنین به توسعه‌دهندگان بازی این شانس را می‌دهد تا مسئولیت تراکنش‌ها را خودشان هم به عهده بگیرند. قیمت و ارزش اقلام بسته به بازار آن‌ها تغییر می‌کند. در این حالت احتمال کلاهبرداری همچنان وجود دارد، اما از آنجا که ساختار بلاک‌چین ایمن است، حملات کلاهبرداری روی مواردی متمرکز می‌شوند که خارج از کنترل توسعه‌دهنده است؛ مانند حساب‌های کاربری گیمر در شبکه‌های اجتماعی یا ایمیل شخصی او.

امروزه وقتی یک رمز عبور ضعیف باعث در خطر قرار گرفتن حساب کاربری می‌شود، گیمرها می‌توانند از توسعه‌دهنده‌ی بازی برای بازیابی آن کمک بگیرند. اما بلاک‌چین حتی در این صورت هم امکان نفوذ را اگر غیرممکن نکند، حداقل مشکل می‌کند. گیمرها تمام مسئولیت مربوط به مالکیت اقلام و کالاهای مجازیشان را به عهده می‌گیرند.

مفهوم مالکیت کالاهای مجازی قطعا علامت دلار را به چشمان گیمرها می‌آورد. اگر گیمرها واقعا مالک اقلام بازی باشند، آن‌ها باید امکان فروش این اقلام را هم داشته باشند. این موضوع ساختار و معیار جدیدی برای فعالیت پلت‌فرم‌های تبادل اقلام مجازی مانند Diablo 3 auction house ایجاد می‌کند. با این اوصاف تصور یک گیمر حرفه‌ای که دشمن را شکست می‌دهد، با اسحله افسانه‌ای راه می‌رود و بلافاصله آن را به بالاترین قیمت می‌فروشد، واقعی و آسان‌تر می‌شود.

این روند می‌تواند گیمر بودن را به یک شغل واقعی تبدیل کند؛ شغلی که برای گیمرهای مشهور و برجسته بسیار سودآور هم خواهد بود. پانچنکوف در این مورد می‌گوید: اطلاعات مربوط به مالک هر کدام از اقلام و تاریخچه آن روی چرخه بلاک‌چین به صورتی امن ذخیره می‌شود. این باعث ایجاد تقاضای مضاعف برای این اقلام از طرف مجموعه‌داران اقلام کمیاب یا گیمرهای مشهور، می‌شود.

بازی فضایی EVE Online این مفهوم را ثابت کرده است. در این بازی سفینه‌های کمیاب و نادر تنها به برندگان مسابقات داده می‌شود و بلاک‌چین می‌تواند این امکان را برای هر بازی دیگری ایجاد کند. به این ترتیب بلاک‌چین نه تنها مالکیت اقلام و کالاهای مجازی را امکان‌پذیر می‌کند، بلکه شیوه طراحی و توسعه بازی‌ها را هم متحول می‌کند. بازی رمزنگاری شده CryptoKitties یک نمونه دست اول از این نوع بازی‌هاست. حالا در بازی‌های مدرن برخلاف بازی‌های ویدئویی قدیمی، همه چیز متمرکز و در کنترل توسعه‌دهندگان نبوده و خود گیمرها نقش مهمی در پیشرفت و تحولات صنعت گیم دارند.