ساخت بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی در دنیا جزو صنایع بسیار سودآور محسوب می‌شود اما در کشور ما این صنعت به چند دلیل نتوانسته به شغلی درآمدزا تبدیل شود.

مدیرعامل بنیاد بازی‌های رایانه‌ای دراین‌باره توضیح می‌دهد: از ورود این صنعت به کشور ما، دیری نمی‌گذرد، شاید حدود 8-9 سال و طبیعی است که جا افتادن این صنعت در کشور ما زمان ببرد.

به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، حسن کریمی‌ قدوسی در گفت‌وگو با روزنامه قدس با بیان اینکه اگر به کسی بگویید که شغل من بازی‌سازی است شاید با تعجب به شما نگاه کنند و بگویند مگر بازی‌سازی شغل است؟ می‌گوید: اگر یکی با همین عنوان شغلی به خواستگاری برود ممکن است جواب رد بشنود. تصور عمومی‌ این است مگر بازی‌سازی چه کار پیچیده‌ای است که شغل باشد، حتی در جوامعی که بیشتر از چهل سال به بازی‌سازی مشغول هستند هنوز این شغل جا نیفتاده است.

وی با اعتقاد به اینکه جا افتادن چنین موضوعی در جامعه نیاز به زمان دارد، اضافه می‌کند: چون قانون کپی رایت در کشور ما رعایت نمی‌شود، فروش صنایع فرهنگی با مشکل روبه‌رو است. فروش نرم‌افزارهای ساخت متخصصان داخلی با چالش مواجه شده و عموماً نرم‌افزارهای خارجی را با قیمت پایین‌تر می‌خرند. بازی‌های ایرانی هم خریدار ندارد و معضل نبود مشتری در حوزه بازی‌های رایانه‌ای و کنسولی بیشتر نمایان است.

قدوسی معتقد است: این مسأله در حوزه بازی‌های موبایلی و تبلت وجود ندارد چون در بازار موبایل، قانون کپی رایت رعایت می‌شود. برای نمونه وقتی وارد کافه بازار می‌شوید بازی کرک شده وجود ندارد حتی اگر بازی خارجی پولی هم باشد، این بازی با قرارداد وارد کشور شده است.

وی خاطرنشان می‌کند: چنین شرایطی باعث می‌شود سازندگان داخلی با سازندگان بازی‌های موبایل در بازارهای خارجی رقابت کنند، ولی شرایط رقابت سالم در بازار بازی‌های کامپیوتری وجود ندارد.

از او می‌پرسیم آیا ممکن است قیمت عرضه بازی کامپیوتری خارجی را بالا ببریم که سازندگان ما با قیمت پایین‌تر بتوانند با آن‌ها رقابت کنند، می‌گوید: این کار باعث گسترش بازار زیرزمینی می‌شود، چون قانون کپی رایت نداریم بازار غیرقانونی گسترش می‌یابد.

قدوسی توضیح می‌دهد: بازی‌های موبایلی معمولاً رایگان دانلود می‌شود اما چون این بازی‌ها به سرور اصلی وصل هستند، کاربر تا مراحلی از بازی پیش می‌رود و برای ادامه باید هزینه بپردازد.

به گفته مدیرعامل بنیاد بازی‌های رایانه‌ای، بازی‌های موبایلی چنان سودی دارد که گاهی فروش دوره‌ای آن بالغ بر یک میلیارد تومان می‌شود.

او در پایان خاطر نشان می‌کند: ممکن است بازی سازهای ما به سمت تولید بازی‌های کوچک بروند و بازی‌های کوچک منجر به خلق تکنولوژی نمی‌شود بلکه بازی‌های بزرگ، ایجاد دانش می‌کند. این خطر احساس می‌شود که نتوانیم بازی‌سازهای بزرگی را برای سال‌های آتی تربیت کنیم و در آینده با مشکل مواجه شویم.