ما خیلی دیر وارد عرصه رقابت در بازار بازی‌سازی رایانه‌ای شدیم و حالا هر چه می‌دویم باز هم عقب هستیم. مشکل اصلی البته، همین قصه قدیمی غیبت ِ کپی‌رایت در ایران است که باعث شده بازی‌های خارجی، با قیمت خیلی پایین عرضه شوند و در نتیجه بازی‌ساز‌های ایرانی، فرصت ِ رقابت اقتصادی را در بازار داخلی از دست بدهند.

درباره اهمیت بازی رایانه‌ای، در دنیای امروز، بسیار گفته و نوشته شده اما در نهایت، اتفاق ِمهمی در تصمیم‌گیری‌های کلان فرهنگی، برای این حوزه نیفتاده. حسن مهدی اصل که یک بازی‌ساز ایرانی ا‌ست در این باره گفته: «سیستم دستگاه‌های حاکمیتی، بزرگ‌ترین نقض‌‌کننده کپی‌رایت هستند. هیچ خط مشی مشخصی برای رعایت حقوق مؤلف وجود ندارد؛ نه یارانه می‌دهند و نه کنترلی بر بازار دارند. ما تولیدکنندگان داخلی در حال مبارزه‌ای نابرابر و بی‌منطق با محصولات خارجی هستیم.» اینکه باید خیلی سریع، در این‌باره تصمیم‌گیری شود، هیچ شکی نیست اما تا آنجا که یادم می‌آید این حرف‌ها هم حرف تازه‌ای نیست و یک دهه قبل درباره‌اش، هم کنفرانس و همایش برگزار، هم در سخنرانی‌ها به آن اشاره شده و هم قرار بوده خیلی سریع، مشکل حل شود! یاد حرفی از فردوسی‌پور افتادم که بعد از جام جهانی آخری که شاهدش بودیم، در گزارش یک مسابقه فوتبال وطنی گفته بود«یا آنها زیاد سریع هستند یا ما زیاد کند!» شاید هم ما می‌خواهیم از «اسلوموشن» استفاده بهتری ببریم نسبت به فرنگی‌ها!

 یزدان سلحشور

http://iran-newspaper.com/Newspaper/Page/5831/6