خبرگزاری تسنیم: بازی‌سازی رایانه‌ای صنعت سودآور دنیا، در کشور ما نه تنها صنعت محسوب نمی‌شود، بلکه بر اثر بی‌توجهی از یک فعالیت هنری نیز فاصله گرفته و ممکن است در ابتدای حرکت از پا بیفتد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سر‌‌‌‌ و کله بازی‌های رایانه ای حدوداً 15 سال بعد از تولید آن‌ها در اروپا و آمریکا در کشور ما نیز پیدا شد و عمر استفاده از آن‌ها در کشور بیشتر از دو دهه است اما عمر بازی‌سازی رایانه‌ای به زحمت به 10 سال می‌رسد. مقایسه تاریخ‌های فوق نشان می‌دهد کودکان و نوجوانان به عنوان عمده مخاطبان و مصرف‌کنندگان بازی‌های رایانه ای برای ارضای نیازهایی که در پی بازی‌های رایانه‌ای برآورده می‌شود تنها بازی‌های ساخت خارج را در دسترس داشته باشند.

نکته قابل تأمل این است که بازی‌های رایانه‌ای مانند سایر مظاهر تکنولوژی وارداتی، در کنار جنبه‌های مثبت جنبه‌های منفی نیز دارند که درباره بازی‌های رایانه‌ای در دو بعد جسمی و روحی نمایان می‌شود. از عوارض جسمی این بازی‌ها که بگذریم عوارض روحی و روانی مانند پرخاشگری، خشونت، اعتیاد به بازی‌ها، انزواطلبی و... ممکن است در اثر استفاده بیش از حد از آن‌ها در افراد بروز پیدا کند.

مسئله جایی بغرنج‌تر می‌شود که بدانیم در پس پرده بازی‌های رایانه‌ای که به ظاهر فقط بازی پنداشته می‌شوند، از سوی کشورهای سازنده، القائات فرهنگی مدنظر است که لزوم توجه به آن را دوچندان می‌کند.

در کشور ما همان‌طور که گفته شد عمر بازی‌سازی‌ رایانه‌ای به زحمت به 10 سال می‌رسد و قشر سازنده نیز عمدتاً جوان‌های خلاقی هستند که برای این کار سرمایه کافی ندارند، افرادی که علی‌رغم وضع موجود همچنان خلاقانه در این عرصه فعالیت می‌کنند و بار مشکلات این حوزه را به عشق تولید داخلی برای مصرف‌کننده داخلی به دوش می‌کشند.

بازی‌ رایانه‌ای ساخت داخل نیاز به حمایت قانونی دارد

سامان نوین یکی از تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم،‌ می‌گوید: با توجه به کارهای تولیدشده در گذشته، مردم به بازی‌های رایانه‌ای اطمینان ندارند و در نتیجه بازار مناسبی برای این بازی‌ها در کشور وجود ندارد.

وی ادامه می‌دهد: مسئله دیگر بودجه ناچیزی است که برای ساخت این بازی‌ها در نظر گرفته می‌شود اما در نهایت بازی‌های ایرانی و خارجی با قیمتی نزدیک به هم به فروش می‌رسند این در حالی است که اگر یک بازی‌ خارجی با قیمت واقعی عرضه شود، هیچ کس به سراغ آن نمی‌رود.

این تولید کننده بازی‌های رایانه‌ای همچنین می‌گوید: مشکل دیگر ضعف در سیستم‌ها و به‌روز نبودن آن‌هاست، به طور مثال برای این که یک بازی بر روی سیستم‌های قدیمی‌تر قابل اجرا باشد باید کیفیت ساخت آن را پائین بیاوریم که این نکته برای ناشران نیز حائز اهمیت است چرا که در غیر این صورت آن‌ها تمایلی برای توزیع بازی از خود نشان نمی‌دهند.

نوین می‌افزاید: بازی‌های رایانه‌ای در ایران نیاز به حمایت قانونی دارد، باید جلوی پخش غیرقانونی بازی‌های رایانه‌ای خارجی که بعضاً به صورت رایگان در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد، گرفته شود.

نبود قانون کپی‌رایت باعث ایجاد بازار یکطرفه برای بازی‌های رایانه‌ای شده است

فرزام ملک‌آرا دیگر تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای معتقد است: مشکلات این حوزه را می‌توان در دو موضوع تولید و بازار خلاصه کرد؛ در حوزه تولید، سرمایه‌گذاری، آموزش و نبود تجربه کافی در شرکت‌های سازنده بازی‌ها تأثیرگذار است‌ اما مشکل دیگر عدم وجود قانون کپی رایت است که تبعات زیادی دارد، نبود این قانون  باعث ایجاد بازار یکطرفه برای بازی‌های رایانه‌ای شده است.

این تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای همچنین می‌گوید:‌ ماهیت بازی‌های رایانه‌ای، ماهیتی فنی بوده که دانش روز در آن به شدت مهم و تأثیرگذار است، مجموعه تولید آن به چابکی و سرعت نیاز دارد و باید سریع تغییر جهت دهد اما سیستم دولتی با وجود سیستم بوروکراسی و کند نمی‌تواند با این بخش همکاری خوبی داشته باشد.

ملک‌آرا می‌افزاید: در کشور ما تبلیغات و حلقه مارکتینگ وجود ندارد، مثلاً بازی آسمان دژ در جشنواره بازی‌های آلمان جایزه بهترین بازی مستقل دنیا را از آن خود کرد و در خارج از کشور مشتری بسیار داشت اما در ایران استقبال زیادی از آن نشد. در خارج از کشور ممکن است 80 درصد درآمد خود را به تبلیغات اختصاص دهند اما باز هم بازی‌ها سود خود را خواهند داشت.

قیمت کم بازی‌های رایانه‌ای خارجی، یکی از علل استقبال از آن‌ها

مرتضی رضایی نیز از تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای است که در این‌باره به خبرنگار تسنیم می‌گوید: مشکل عمده این صنعت به بازار آن در کشور باز می‌گردد که نابسامانی آن باعث شده است انحصار عجیبی در دست عده‌ای خاص ایجاد شود.

وی ادامه می‌دهد: متأسفانه این عده بازار را به دست گرفته‌اند و در نبود قانون کپی‌رایت با عملکرد منفی خود، قیمت بازی‌های خارجی را بسیار پائین آورده‌اند و البته شبکه زیر زمینی توزیع به ضرر بازی‌های ایرانی تمام می‌شود.

این تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای، می‌افزاید:‌ مسئله دیگر تبلیغات بازی‌هاست که در کشور ما منسجم نیست و انگیزه تولیدکننده برای تولید بازی‌ها کم می‌شود، این موضوع باعث می‌شود بازی‌های ایرانی در میان انبوه بازی‌های رایانه‌ای ساخت خارج اصلاً دیده نشوند.

رضایی خاطرنشان می‌کند: حمایت دولتی در سرمایه‌گذاری و نظارت بر توزیع‌ بازی‌های خارجی وجود ندارد همین موضوع باعث ضعف تولیدات داخلی می‌شود.

ناشران بازی‌های رایانه‌ای ریسک سرمایه‌گذاری را نمی‌پذیرند

امیرحسین فصیحی دیگر تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای در این‌باره به خبرنگار تسنیم می‌گوید: کمبود تجربه، نبود بازار مناسب، نبود ناشر، بازاریابی و فاصله میان تولید بازی تا توزیع آن در بازار از مهم‌ترین مشکلات این حوزه است.

وی ادامه می‌دهد: تولیدات خارجی در بحث فنی بسیار جدی هستند و همین موضوع باعث بالا رفتن کیفیت می‌شود. ضمن این‌که ما در بحث تکنولوژی، تکنیک و تجربه ضعیف‌تر هستیم اما بازی‌هایی که با توجه به فرهنگ و تاریخ بومی ساخته می‌شود به دلیل بار فرهنگی بیش‌تر مورد استقبال قرار می‌گیرد.

فصیحی در پاسخ به پرسشی مبنی بر تأثیرگذاری عدم اجرای قانون کپی‌رایت بر دسترسی آسان به بازی‌های رایانه‌ای خارجی، می‌گوید: این موضوع ممکن است در سراسر دنیا وجود داشته باشد اما در کشور ما مسائل دیگری در این موضوع تأثیرگذاری بیش‌تری دارند. به طور مثال شرکت‌های ناشر که ریسک سرمایه‌گذاری در حوزه بازی‌سازی را بپذیرند وجود ندارند و همه تنها به دنبال حمایت دولتی هستند.

وی می‌افزاید: در کشور ما به بازی‌های رایانه‌ای به صورت یک امر اقتصادی نگاه نمی‌شود، ما تولید کننده خوب داریم اما ناشری که مخاطب را بشناسد و برای بازی بازاریابی کند، وجود ندارد، از سوی دیگر همه عوامل باعث می‌شود که تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای که عمدتاً جوانان هستند به دلیل نبود حمایت‌های کافی بعد از مدتی دلسرد شوند و با وجود انجام دادن کارهایی قوی میدان را ترک کنند.

تولیدکنندگان داخلی بازی‌های رایانه‌ای به دنبال بازار خارجی

آریا اسرافیلیان نیز معتقد است: چند مسئله مهم در این زمینه، نبود اعتبارات لازم، محدویت‌های فنی ــ تکنولوژیکی و کمبود تجربه و تخصص است چرا که این صنعت در کشور ما نوپاست و در صورت وجود بودجه لازم، تخصص و تجربه کافی نیست.

وی ادامه می‌دهد: مشکل دیگر شبکه ضعیف توزیع بازی‌های رایانه‌ای است و تولیدکننده در صورت تولید یک محصول قوی، نمی‌داند چطور آن را به دست مخاطب برساند و اینجا دیگر بحث کیفی و مسائل بازی مطرح نیست. متأسفانه تعدادی از ناشران بازی‌ها، فقط تمایل به توزیع بازی‌های رایانه‌ای خارجی دارند که برای آن هزینه‌ای نمی‌پردازند و بازار پرفروش‌تری دارد اما این موضوع به بازار بازی‌های داخلی ضربه می‌زند.

این تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای می‌افزاید: مسئله دیگر این است که به طور مثال در یک بازی رایانه‌ای خارجی مسئله‌ای فرهنگی که به ضرر کشور است، مطرح می‌ شود اما آن قدر درباره آن انتقاد شکل می‌گیرد که در واقع ناخواسته برای آن تبلیغ می‌شود و عملاً نوجوانان را تحریک به خرید آن می‌کند اما برای بازی‌های ساخت داخل در همین حد انتقاد هم تبلیغ نمی‌شود.

وی همچنین در خصوص دلایل جذابیت بازی‌های خارجی،‌ می‌گوید:‌ هیچ‌کس نمی‌تواند کیفیت بالای بازی‌های خارجی را انکار کند اما نبود قانون کپی‌رایت، کنترل خاص در این حوزه و قیمت کم بازی‌های خارجی می‌تواند از دلایل این موضوع  باشد.

وی می‌گوید: وضعیت بودجه و هزینه در باز‌سازی کشور به گونه‌ای است که تولیدکنندگان بیش‌تر به فکر بازار خارجی برای محصولند چرا که در برخی موارد حتی سرمایه اولیه نیز به آن‌ها باز نمی‌گردد و اگر به این صورت ادامه پیدا کند این صنعت نوپا آینده خوبی نخواهد داشت.

http://www.tasnimnews.com/Home/Single/442790?ref=khabarfarsi