چندسالی است که بازی‌های آنلاین توانسته‌اند توجه مخاطبان بسیار زیادی را به خود جلب کنند.
این استقبال در داخل کشور نیز به شکل چشمگیری روبه افزایش است و با گسترش پلتفرم‌های همراه و شبکه‌های 3G به میزان این کاربران افزوده می‌شود. بازی تراوین که اولین موج بازی‌های آنلاین تحت‌وب را به راه انداخت، با استقبال بسیار خوبی روبه‌رو شد و به همین دلیل بازی‌های زیادی با الگوبرداری از این بازی ساخته شدند. بازی‌سازان داخلی نیز با پی‌بردن به بازار روبه رشد بازی‌های آنلاین و نیاز بازیکنان ایرانی به عنوانی که با المان‌های ایرانی ساخته شده باشد، دست به ساخت بازی‌های مختلفی در این سبک زدند. در بین این عناوین عصرپادشاهان با یک برنامه‌ریزی مناسب توانست نظر کاربران بازی‌های آنلاین تحت‌وب داخل کشور را به سمت خودش جلب کند. اگرچه بازار بازی‌های آنلاین مشکلات بسیاری از بازی‌هایی که به صورت فیزیکی و روی دیسک عرضه می‌شوند را ندارند، اما شرایط حوزه بازی‌سازی در داخل کشور به گونه‌ای است که در هر بخشی که مشغول بازی‌سازی شوید، با مشکلات مختلفی مواجه خواهید شد، این درحالی است که بسیاری از مشکلات، ارتباطی با سبک و نوع بازی ندارد و مشکلی همگانی به حساب می‌آید. از جمله این مشکلات می‌توان به تبلیغات اشاره کرد. بحث تبلیغات از جمله مواردی است که از سال‌های اولیه فعالیت صنعت بازی در ایران درباره آن بحث شده و همواره یکی از مشکلات و دغدغه‌های بازی‌سازان ایرانی را به خودش اختصاص داده بود. در حالی که کمبود بودجه و هزینه‌های بالای ساخت بازی، تمام بودجه یک بازی را به خودش اختصاص می‌دهد، دیگر نمی‌توان انتظار تبلیغات را از بازی‌های ساخته شده در داخل کشور داشت. بازی‌هایی که بیشتر موارد در سکوت خبری و رسانه‌ای راهی بازار می‌شوند و کمتر کسی از عرضه آنها با خبر می‌شود و این موضوع باعث می‌شود که فروش بازی نیز چشمگیر نباشد و عدم بازگشت منابع نیز باعث می‌شود که روند تولید بازی با مشکلات بسیار زیادی مواجه شود و بازی‌سازان دیگر نتوانند به ساخت بازی بپردازند.
مهدی انجیدنی، سازنده بازی عصرپادشاهان در خصوص توجه جدی به بخش تولید بازی از سوی دست‌اندرکاران این عرصه تاکید کرد و گفت:« بازاریابی و تبلیغات گیم ایرانی باید به صورت تخصصی انجام شود.»
انجیدی همچنین به ضرورت تجاری‌سازی صنعت بازی در کشور اشاره کرد و افزود:« قوانین و قانونگذاران، مجریان قوانین، مواد اولیه، تولیدکنندگان، تبلیغ و توزیع‌کنندگان و مصرف‌کننده ارکان چرخه اقتصادی این صنعت را تشکیل می‌دهند، در صورتی که خللی در این چرخه به وجود آید، نمی‌توان به نتیجه قابل قبولی دست یافت.»
به گفته او، مشکل اساسی در این زمینه به قوانین، تفسیر قانون و نوع اجرای قوانین مربوط می‌شود. همچنین اخذ مجوزهای لازم برای ساخت یک بازی نیز از جمله مشکلاتی است که بازی‌سازان با آن سرو کار دارند، بیشتر مجوزهای صادر شده 6 ماه تا یک سال اعتبار دارند و بازی‌سازان پس از پایان این مدت باید به دنبال تمدید این مجوزها باشند که این کار زمان و انرژی زیادی را صرف می‌کند و تمرکز بازی‌سازان از روی بازی دور می‌شود و مسایل حاشیه‌ای روی کارآن‌ها تاثیر می‌گذارند.
یک بام و چند هوا
براساس گفته‌های انجیدنی از جمله مشکلات اساسی و عمیق صنعت‌بازی کشور، وجود مراجع مختلف برای صدور مجوز ساخت و انتشار یک بازی است. در ابتدا باید مجوز ساخت از بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای دریافت شود و پس از به پایان رساندن کار نیز باید مجوز پخش را دریافت کرد. پس از این مجوزها نیز باید از وزارت ارشاد مجوز نشر دیجیتال دریافت کند که این مساله نیازمند این است که تا بازی‌ساز یک شرکت یا موسسه را به ثبت رسانده باشد و به واسطه آن دست به ساخت بازی زده باشد.
با پشت‌سر گذاشتن چنین شرایطی و اخذ مجوزهای لازم از صنف رایانه، شورای عالی انفورماتیک و نظام صنفی، بازی‌ساز می‌تواند شرکت خودش را به ثبت برساند و بعد از آن بازی تولیدی را راهی بازار کند.
مدیرعامل شرکت فناوری‌اطلاعات توسعه سامان در ادامه صحبت‌های خود به این موضوع اشاره کرد که تبلیغات و توزیع مناسب از قسمت‌های بسیار مهم صنعت بازی به حساب می‌آید و بهتر است که این حوزه از صنعت بازی به صورت تخصصی انجام شود و استودیوهای بازی‌سازی نباید در آن دخالت داشته باشند.
این بازی‌ساز دلیل وارد نشدن بخش خصوصی به صنعت بازی را وجود مشکلات بسیار زیاد دانست و گفت:«وجود قوانین پیچیده و دست و پاگیر که حتما باید آنها را رعایت کرد، باعث شده بازی‌ساز نتواند به راحتی کار کند.
قوانینی که زمان زیادی از وقت بازی‌ساز را به خودش اختصاص می‌دهد تا برای گرفتن مجوزهای لازم اقدام کند، باعث می‌شوند که کیفیت ساخت پروژه‌ها کمتر شود و همچنین درآخر نیز انتظار درآمدزایی از یک محصول را داریم.»
به گفته انجیدنی، فرایند فرسایشی یاد شده و موانع بخش اداری مانع از حضور جدی و مستمر بخش خصوصی برای انجام سرمایه‌گذاری در عرصه گیم می‌شود.
نبود قانون کپی‌رایت در کشور نیز یکی دیگر از مشکلات جدی بازی‌سازان داخلی است. انجیدنی درباره این موضوع می‌گوید:« به طور مثال از ایده‌های هنری و بخشی از تصاویر یکی از بازی‌های ما توسط شرکت دیگری استفاده شد. ما به هیچ وجه راهی برای شکایت و پیگیری از آن فرد نتوانستیم بیابیم.»
او افزود: «مشکل سوم حمایت تک‌جانبه دستگاه‌های ذی‌ربط از یکسری از شرکت‌های نزدیک، دوست و آشنا و صرف شدن بودجه‌ها در چند پروژه خاص، و تمرکز رسانه‌ای و تبلیغاتی روی آنها است.
این مساله سبب می‌شود که شرکت‌های تولیدکننده دیگر ( مخصوصا شهرستانی‌ها ) در تاریکی رسانه‌ای قرار گیرند و بدون دسترسی به تریبون‌های رسمی از دور تولید خارج شوند.» درآخر بد نیست به این موضوع اشاره کنیم که تاکنون بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای نقشی در زمینه تبلیغات و بازاریابی بازی‌های رایانه‌ای نداشته و تنها به عنوان یک حامی مالی شرکت‌های بازی‌سازی را پشتیبانی کرده است، این درحالی است که بسیاری از گروه‌های بازی‌سازی حمایت‌های مالی بنیاد ملی را اقدامی درست نمی‌دانند و به این موضوع اشاره می‌کنند که این نهاد دولتی برای پشتیبانی از محصولات داخلی باید محیطی را برای تبلیغات، معرفی و فروش بازی‌ها به وجود آورد چرا که بودجه محدودی که در اختیار بازی‌سازان قرار می‌گیرد، هرگز نمی‌تواند بخش تبلیغات را نیز پوشش دهد.
http://www.ictnews.ir/110-1120-115339/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%86%D8%AF%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B4%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%E2%80%8C%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%D8%AA%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%AD-%DA%A9%D8%B1%D8%AF.aspx
