اصفهان - ایرنا - در عصری که حتی یک چهاردیواری 40 متری بناچار حکم سرپناه خانواده های چند نفری را دارد دیگر هیچ جایی برای بازی، شیطنت و خلاقیت های دوران کودکی وجود ندارد.
خاطرات کودکی پدر و مادرها در حیاط و بازیهای محلی و جمعی در کوچه های با صفای قدیمی، برای کودکان امروزی به رویا تبدیل شده است.
همان خاله بازی و مامان بازیها بود که دختران دیروز را به مادران مسوولیت پذیر امروز تبدیل کرد و پدران پرتلاش و شاداب امروز نیز در دامان صمیمی و امن همان کوچه ها درس زندگی گرفتند و روحیات تعاون و کار جمعی را از ˈگل کوچیک هایˈ دیروز آموختند، اما دنیای امروز و شهرهای شلوغ ما فضای بازی را از کودکان دریغ کرده، نیازهای واقعی آنها را نادیده گرفته و آنها ناگزیر در خلوت خانه هایشان گرفتار جعبه های جادویی شده اند.
در شرایطی که برخی کودکان بویژه آنهایی که پدر و مادرشان ساعتی از روز را بدلیل مشکلات عدیده و کار در بیرون از خانه سپری می کنند و همچون پرندگان در قفس آپارتمانها زندانی اند، اگر دوستی نامناسب به نام رایانه برگزینند نباید بر آنها خرده گرفت.
اکنون به موازات تورم، افرایش قیمت مسکن و مسابقه بی پایان بالارفتن اجاره بهای واحدهای مسکونی، توانایی مردم کاهش یافته و فضای خانه ها هر روز کوچکتر و محدودتر می شود و در این شرایط، لزوم جدی گرفتن فضای شهری مناسب برای تفریح و بازی کودکان در محله ها هر روز بیشتر از دیروز احساس می شود.
روانشناس ارشد تربیتی با اشاره به گرایش شدید کودکان و نوجوانان به رایانه در محیط های بسته خانه معتقد است: والدین باید در زمینه آشتی و انس کودکان خود با طبیعت و فضای بیرون از خانه تلاش کنند.
ˈزهره کثیریˈ افزود: بازی در رشد شخصیت کودکان از زمان تولد نقش مهمی دارد.
وی اظهار کرد: کودکان در حین بازی، احساس ها، آرزو ها، رویا ها و تخیلات خود را بروز و همچنین، ترسهای پنهانی، تنشهای عصبی و تردیدهای خود را در عمل بیان می کنند.
وی خاطرنشان کرد: بازی، رشد هوشی را تسریع و رشد شناختی کودک را تسهیل می کند.
از طرفی بسیاری از کارشناسان اجتماعی بر انسان محوربودن شهرها تاکید دارند و معتقدند که حقوق کودک بعنوان جزیی از جامعه انسانی شهرنشین باید مورد توجه ویژه باشد.
ˈرضا راستگوˈ محقق و جامعه شناس، یکی دیگر از دلایل گرایش کودکان به بازیهای رایانه ای را رواج فرهنگ آپارتمان نشینی می داند و معتقد است: این فرهنگ به کودک اجازه نمی دهد که بعنوان نمونه در خانه فوتبال بازی کند یا با همبازیهایی در حد قد و قواره خودش مشغول بازی شود.
وی اظهار کرد: در نتیجه بیشتر کودکان امروزه در خانه زندانی هستند و پدر و مادر هم نمی توانند به دنیای بیرون اعتماد کنند و اجازه دهند آنها به کوچه و خیابان بروند و در آنجا بازی کنند.
وی خاطرنشان کرد: زیاد ماندن در خانه موجب اضطراب می شود و فرد در چنین حالتی، امر فراواقعی را لذتبخش می بیند و برای تکرار آن لذت به تکرار بازی می پردازد.
این محقق، پایان ناپذیری بازیهای رایانه ای را یکی دیگر از علل گرایش به این بازیها برشمرد و گفت: این بازیها با جذابیت خاص خود می توانند کودک را پای رایانه بنشانند و کودک نیز با پیروزی در این بازیها هیجان پیدا می کند و احساس رضایت و آرامش به دست می آورد.
راستگو همچنین تعادل در زندگی را یکی از پیشگیرانه از اعتیاد به بازی کامپیوتری ذکر کرد و افزود: والدین باید با دادن حق استفاده از فضای خارج از خانه با نظارت خود به کودک فرصت یادگرفتن سختی و مشکلات زندگی را بدهند تا خطوط قرمز زیستی و اجتماعی را فرابگیرد و فکر و ذهن سالم و متعادل داشته باشد.
ˈفخری رضاییˈ جامعه شناس نیز معتقد است: اگر والدین و مسوولان امور شهری، هر یک به نوبه خود در احقاق حقوق کودکان کوتاهی کنند آسیب جدی این کوتاهی در آینده به جامعه وارد می شود.
وی خاطرنشان کرد: بازی وسیله سلامت جسم، رشد و تکامل اجتماعی و پرورش حواس است لذا تامین این نیاز در جامعه باید جدی گرفته شود تا نسلهای آینده ساز در مشارکت و مدیریت جامعه مسوولیت پذیر و موفق باشند.
این جامعه شناس بر این باور است که بازی همراه با تحرک به کودک درس اخلاق می دهد، ضوابط و مقررات را به او تفهیم می کند و قواعد و راه و رسم زندگی را به او می آموزد.
از : آرزو فلاح
