مجید نوردوست
صنعت بازی‌سازی برخلاف چیزی که از ظاهر آن استنباط می‌شود، دارای چالش‌های زیادی است و به افراد متخصص زیادی نیاز دارد تا بتوانند یک پروژه بزرگ را هدایت کنند و وظیفه رهبری بخش‌های مختلف آن را به دست بگیرند. بازیهای رایانه‌ای برخلاف آنچه که در کشور شاهد آن هستیم، با برنامه‌ریزی بهتری ساخته می‌شوند و کنترل آنها را افرادی به‌دست می‌گیرند که می‌توانند از نظر مدیریت و هدایت منابع مالی و انسانی حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشند. فردی که بتواند در یک بازی روی تمام فعالیت‌ها نظارت داشته باشد،Creative Director نامیده می‌شود. او فردی است که روی تمام نفرات تیم بازی‌سازی نظارت می‌کند و مسئولیت تمام بخش‌های ساخت بازی را به دست می‌گیرد. به طور مثال در صنعت بازی افرادی همچون پیتر مولینیو(Peter Molyneux) کن لوین(Ken Levin) و شیگیرو میاموتو(Shigeru Miyamoto) ازجمله افرادی هستند که توانسته‌اند بازیهای بزرگی را خلق کنند. در حالت کلی می‌توان کسی که در سمت Creative Director فعالیت می‌کند را به عنوان خالق بازی نام برد. سمت Creative Director بسیار مهم است و نقش کلیدی در ساخت بازی ایفا می‌کند. او باید روی حالت گرافیکی بازی، داستان، صحنه‌پردازی‌ها و صداگذاری و سایر قسمت‌های بازی نظارت داشته باشد و کیفیت آنها را کنترل کند. او فردی است که ایده‌های اصلی ساخت یک بازی را بیان می‌کند و در واقع ساختار اصلی آن را شکل می‌دهد. از مهارت‌های معمول فردی که به عنوان Creative Director فعالیت می‌کند می‌توان به دانستن زبان برنامه‌نویسی، خلق المان‌های هنری و مهارت در نویسندگی اشاره کرد. اما کسی که به عنوان Creative Director انتخاب می‌شود، تجربه سال‌ها فعالیت در بخش‌های مختلف صنعت بازی‌سازی را به‌همراه دارد. او باید فردی باشد که بتواند به خوبی اطلاعاتش را با دیگران به اشتراک بگذارد. چرخه‌ای در صنعت بازی‌سازی دنیا وجود دارد که تمام افرادی که وارد آن می‌شوند، باید آن را پشت سر بگذارند. باید در این صنعت آنقدر فعالیت کنید و با تمام بخش‌های آن آشنا شوید که بتوانید کم‌کم کنترل یک پروژه را به‌دست بگیرید.
اما صنعت بازی‌سازی درکشور ما چقدر با این سیستم آشنا است؟ صنعتی که رفته‌رفته 10 ساله می‌شود، باید چنین افرادی را درخودش داشته باشد. اما اکثر استودیوهای بازی‌سازی داخلی از نبود دانش کافی بازی‌سازی رنج می‌برند. هرچقدر هم که جوانان با انگیزه این سرزمین سعی کنند با مشکلات و سختی‌های مالی مبارزه کنند، نبود دانش کافی را نمی‌توان به راحتی نادیده گرفت. برای پیشرفت صنعت بازی باید افرادی را تربیت کرد که بتوانند با آگاهی از حداقل دانش‌های روز، توانایی کنترل یک تیم بزرگ را داشته باشند. شرکت در کارگاههای آموزشی خارج از کشور و نمایشگاههای بازی‌سازی بزرگ که از بازی‌سازان مطرح برای بررسی ساخت بازیهای مختلف دعوت می‌کنند، می‌تواند کمی به پیشرفت این صنعت کمک کند. اما یک راه حل دیگر می‌تواند این باشد که از افراد کلیدی صنعت بازی‌سازی دنیا برای شرکت در پروژه‌های بازی‌سازی داخلی دعوت شود. می‌توانیم با سرمایه‌گذاری در این قسمت نه تنها از دانش این افراد برای ساخت یک بازی باکیفیت استفاده کنیم، بلکه توانسته‌ایم دانش آنها را به داخل کشور بیاوریم و افرادی را تربیت کنیم که بتوانند در اندازه‌های بین‌المللی کار کنند. رشد و شکوفایی صنعت‌بازی در کشور ما به این موضوع بستگی دارد که تا چقدر می‌توانیم از دستاورد‌های روز استفاده کنیم. استفاده از افرادی که تجربه ساخت بازیهای بزرگ را دارند، می‌تواند یکی از راهکارهای بسیار مفید باشد. باید بتوانیم در کشور افرادی را پرورش دهیم که با دیدی هنری، تکنیکی و سینمایی به پروژه ساخت یک بازی نگاه کنند. البته هستند افرادی که می‌توانند چنین کارهایی انجام دهند، اما به دلیل سیاست‌های اشتباه از این صنعت نوپا کنار گذاشته‌اند. صنعت بازی‌سازی کشور را دیگر نباید نوپا بنامیم. باید آن را مانند فرد جوانی نگاه کنیم که نیاز به انگیز و فردی دارد که از استعدادهای آن استفاده کند. اگر دید حرفهای مانند ورزش به صنعت بازی‌سازی داشته باشیم، می‌توانیم افرادی را به عنوان کارگردان یک بازی پرورش دهیم. یکی از بخش‌هایی که باعث شده بازیکنان ایرانی نتوانند با عنوان‌های ساخت داخل ارتباط برقرار کنند، کمبود حالت سینمایی، عدم هیجان کافی، نبود داستان زیبا و... است که طبیعتا یک کارگردان خوب می‌تواند تا اندازه زیادی این مشکلات را برطرف کند. حتی می‌توانیم از کارگردان‌های سینمای داخل نیز برای ساخت بازیها استفاده کنیم. از آنجایی که فاصله صنعت بازی با سینما روز‌به‌روز کمتر می‌شود، می‌توان از افراد متخصص در زمینه ساخت فیلم برای تولید بازی نیز استفاده کرد.
